خوش به حال علف های هرز ، خوش بحالشان که معنای صعود را نمی دانند...چیزی از صعود نمی دانند...از پرواز هیچ نمی فهمند و وسعت نگاهشان چند متر بیشتر نیست . حسرتی هم نمی خورند به آسمان ؛ به پرواز ؛ به صعود و اوج گرفتن ، چون نمی دانند که این ها چیستند. آنها فکرشان در گستره ی زمین است نه در ژرفای صعود . طول و عرض جغرافیایی و چند فوت ارتفاع بالاتر از سطح دریا و نیروی جاذبه ی زمین و اتمسفر و جو زمین برایشان مهم نیست . خیالشان تصرف زمین است ، نه گستره ی آسمان . غمشان ریشه شان است که بیشتر در زمین فرو ببرند و مستحکم ترشان کند نه اینکه بالاتر بروند و کمتر دل ببندند . غبطه می خورم به آنها که چقدر در اهدافشان راسخند . هر چقدر آنها را بچنینی بازهم رشد می کنند...هر چقدر هرسشان کنی باز سر باز می کنند.
علف های هرز ، هرز می رویند ؛ اما هرز نمی پرند ... .
