و من چقدر ...

تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لَا یُرِیدُونَ عُلُوّاً فِی الْأَرْضِ...

آن سرای آخرت را برای کسانی قرار می‏دهیم که اراده برتری‌جوئی و  ]تکبر و غرور [ در زمین را ندارند.

حافظه ام را مرور می کنم ، به یاد می آورم زمان های خاصی را ، دست نابینایی را گرفتم و از خیابان عبورش دادم و پس از عبور به خود مغرور شدم که من برترینم . آن جایی که محتاجی از من طلب کمک کرد و من کمکش کردم و مغرور شدم ؛ یا زمانی که به خاطر استعداد خدادای مغرور شدم و خود را بی دلیل بالا بردم و تکبر ورزیدم یا ....

پی نوشت یک : (سوره قصص – آیه 83)

پی نوشت دو : دو هفته ای مسافر بودم...یک سفر پر از تجربه و خاطره ....

به چه می نازی

یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ

الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ

 

اى انسان، چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته؟

همان کس که تو را آفرید، و [اندام‏] تو را درست کرد، و [آن گاه‏] تو را سامان بخشید.

 

اوست که می بخشد

اوست که می دهد

اوست که می خواهد

اوست که نخواهد نمی شود و بخواهد می شود ...

پس به چه می نازی ای انسان در حالی که از خود هیچ نداری بدون او ..

پی نوشت : (سوره انفطار- آیه 6 و 7)